
Cukrzyca to choroba objawiająca się nadmierną ilością glukozy (czyli cukru) we krwi. Diabettes mellitus jest chorobą przewlekłą trwającą całe życie. Osoba chora ma podwyższony poziom cukru we krwi i zaburzenia metabolizmu węglowodanów, tłuszczów i białek w organizmie.
Po co człowiekowi insulina?
Najprościej mówiąc, insulina reguluje poziom glukozy we krwi. Jest to hormon wytwarzany w komórkach trzustki.
Wewnątrz komórek glukoza jest wykorzystywana jako energia. Kiedy do naszego organizmu trafia posiłek, poziom cukru we krwi wzrasta i jednocześnie wzrasta zawartość insuliny we krwi.

U osób chorych na cukrzycę typu 1, tzw. cukrzyca insulinooporna, zmniejsza się wpływ insuliny na tkanki. Produkcja tego hormonu jest mniejsza niż u osoby zdrowej. Istotną rolę odgrywa również zmieniony metabolizm tłuszczów, zmieniona produkcja hormonów jelitowych po posiłku oraz mniejsze wydalanie glukozy z moczem. Wcześniej nazywano cukrzycę młodzieńczą.
W cukrzycy typu 2 glukoza nie zostanie wystarczająco wchłonięta przez tkanki po spożyciu pokarmu, a zatem ma trudności z dostarczaniem energii do komórek. Glukoza pozostaje poza komórkami i powoduje wysoki poziom glukozy (hiperglikemię) we krwi. Jeśli wzrośnie powyżej 10-12 mmol/l, cukier zostanie wydalony z moczem (cukromocz). Cukrzyca typu 2 najczęściej nie wymaga insuliny. Wcześniej nazywano cukrzycę starczą.
Wyróżnia się jeszcze cukrzycę ciążową, która może wystąpić w czasie ciąży, ale znika po urodzeniu. Cukrzyca wtórna może wystąpić w wyniku zapalenia lub raka trzustki, a także w chorobie Cushinga, akromegalii i leczeniu hormonem kory nadnerczy.
Jakie są objawy zachorowania na cukrzycę?
W zależności od rodzaju cukrzycy, inne są jej objawy. Cukrzyca typu 1 dotyka osoby szczupłe lub o normalnej wadze. Jej cechy charakterystyczne to:
- rozwija się od dni do tygodni
- występuje u dzieci i młodzieży (można je zaobserwować w każdym wieku)
- chory jest bardziej podatny na zatrucia kwasami
- często występują inne choroby autoimmunologiczne.
Objawy szczególnie charakteryzujące cukrzycę typu 2 to:
- dotyczy zwykle ludzie z nadwagą
- rozwija się przez tygodnie i miesiące
- występuje głównie u osób po 40 roku życia
- niska skłonność do zatrucia kwasami
- zazwyczaj nie występują inne choroby autoimmunologiczne.
Objawy cukrzycy 2 mogą być tak słabe i rozwijać się tak wolno, że mogą minąć lata, zanim zostanie postawiona diagnoza.
Charakterystycznymi objawami zarówno cukrzycy typu 1, jak i cukrzycy typu 2 są:
- problemy ze wzrokiem
- problemy z koncentracją
- zwiększone oddawanie moczu
- zwiększone pragnienie
- zmęczenie
- utrata wagi
Co można zrobić samemu w walce z cukrzycą?
Jeśli w rodzinie występuje cukrzyca, należy zwracać uwagę na wszystkie wymienione objawy. To samo dotyczy osób z nadwagą, nadciśnieniem lub chorobami układu krążenia. Choroba w wielu przypadkach jest wywoływana przez niezdrowy styl życia, taki jak brak aktywności fizycznej i niezdrowe nawyki żywieniowe. Osoby z cukrzycą typu 2 są leczone insuliną, jeśli nie osiągają wystarczająco dobrej regulacji poziomu glukozy innymi lekami lub gdy produkcja insuliny jest zmniejszona.

Szczególnie ważne jest:
- Unikanie nadwagi
- Regularna aktywność fizyczna
- Unikanie palenia – zwiększa ryzyko miażdżycy u diabetyków.
Przejadanie się i brak aktywności fizycznej, które prowadzą do otyłości i insulinooporności, są ważnymi czynnikami, które powodują nowe przypadki cukrzycy typu 2 w społeczeństwie.

Do napisania 🙂
Bądź pierwszy, który skomentuje ten wpis